امام علی (ع) در نگاه دیگران

خواستیم امیرالمؤمنین را از زبان دوستان بگوییم. گفتیم شاید بگویند...
خواستیم او را از زبان دشمنانش وصف کنیم، دیدیم بارها اعتراف کرده‏اند.
خواستیم على(ع) را از نگاه دیگران بگوییم.
على(ع) را نمی‏توان در این آینه‏ هاى کوچک دید. شاید آینه ‏ها را که کنار هم بگذاریم گوشه‏اى از بزرگى على(ع) را بنمایاند.

1- پیامبر اکرم(ص) فرموده است: «اى على؛ جز خدا و من، کس دیگر تو را نشناخت».
2- عایشه گوید: «پدرم، ابوبکر را دیدم که بسیار به چهره‏ على بن ابی طالب(ع) نگاه مى‏کند. گفتم: «اى پدر! چرا تو زیاد به چهره‏ على نگاه مى‏کنى؟» گفت: «دخترم! از رسول خدا شنیدم که مى‏فرمود: نظر کردن به چهره‏ على عبادت است».
3- عمر از رسول خدا روایت کرد که: «اگر مردم بر دوستى على بن ابى‏طالب(ع) اتفاق و اجتماع مى‏کردند، خدا آتش را خلق نمى‏کرد».
4- معاویه ابن ابى‏سفیان با آن همه دشمنى آشکار با آن حضرت، بیان داشته: «علم و فقاهت با مرگ على(ع) از میان رفت».
5- جرج جرداق(1) : «اى جهان! چه مى‏شد اگر هر چه قدرت و قوه دارى به کار مى‏بردى و در هر زمان علیى با آن عقلش، با آن قلبش، با آن زبانش و با آن ذوالفقارش، به عالم مى‏بخشیدى؟!»
6- جبران خلیل جبران(2): «عرب، حقیقت مقام و قدرش [على(ع)] را نشناخت؛ تا آن که از همسایگان عرب مردمى از پارس به پا خاستند و فرق میان گوهر و سنگریزه را شناختند».

پى‏نوشت:
1- نویسنده‏ مسیحى لبنانى؛ مؤلف کتاب «امام على(ع)، صداى عدالت انسانى».
2- نویسنده و شاعر شهیر لبنانى